Opkropping

Opkropping

Allerlei gevoelens opgekropt in je lijf bevangen.

Je laat je tranen niet zomaar stromen over je wangen.

Mensen waarschuwen je, stop met jezelf een rug toe te keren.

Sorry, geen tijd.. Ik moet presteren.

Je blijft maar voor je gevoelens weg rennen.

Toch die ene glimlach, waar mensen je aan herkennen.

Langzaam raakt de energie op, begin je te beseffen.

Dat wat je al hebt bereikt niet kan overtreffen.

Eerst moeten de wonden helen,

Moet je gevoelens, verdriet gaan delen.

Dan pas kan je verder, eerst moet je het kwijt.

Je kunt het niet meer verbergen, vanaf nu is het een feit.

Mensen weten niet wat er achter dat masker schuilt,

Ze zien een vrolijk en positief meisje wat nooit huilt.

Je moet dingen verwerken, maar je kunt het nog niet.

En door je masker, is er geen mens die de pijn ziet.

Je raakt jezelf kwijt, door alles te negeren.

Doet alles om je verdriet te beheren.

Je wilt de baas zijn, de baas boven de traan.

Je wilt niet, dat ze op de vrije loop gaan.